Tayrona National Park: strandparel in de Colombiaanse jungle

[vc_row][vc_column][vc_column_text]Zondagochtend om vijf uur vertrok ik, samen met een collega, naar Tayrona National Park vanuit onze uitvalsbasis Taganga. Beide plekken liggen in het noorden van Colombia aan de Caribische kust. In Taganga moesten we eerst op de bus wachten, dit duurde gelukkig niet zo lang. De bus wachtte eigenlijk op ons, omdat we nog snel wat inkopen deden in het supermarktje: water en fruit! De bus van Tanganga naar Santa Martha was slechts een halve dollar. Ok, de rit duurde dan ook niet lang, maar toch! Vanaf het kruispunt in Santa Marta waar we uitstapten moesten we nog een klein stukje lopen naar de plek vanwaar de volgende bus vertrok richting het Tayrona National Park.

Eenmaal aangekomen bij het Tayrona National Park

De hoofdingang van Tayrona National Park is El Zaino. Een andere mogelijkheid om het park binnen te komen is via de ingang bij Calabazo. Deze ligt iets eerder op de route vanuit Santa Marta naar El Zaino. Om acht uur ging het park officieel open. We waren iets vroeger aangekomen, maar toch zaten er ruim vijftig mensen te springen om het park in te gaan. Eerst werd er nog een introductie gegeven over het Tayrona National Park en haar stranden. Je mag bijvoorbeeld niet bij elk strand zwemmen in verband met sterke stromingen. Deze uitleg werd alleen in het Spaans gegeven, maar er zijn andere toeristen die je graag willen helpen, mocht je de taal nog niet honderd procent beheersen.

De entreeprijs voor het park is 42,000 Colombiaanse Pesos (12.26 euro, mei 2016) . Ik raad  je aan om het eerste stuk vanaf de ingang van het Tayrona National Park een bus te nemen naar de parkeerplaasts waar de trail begint. Dit kost je ongeveer 3,000 Colombiaanse Pesos (0,88 euro, mei 2016). Je moet wel even wachten tot het hele busje gevuld is met andere reizigers. Voor minder rijdt het busje niet ;)[/vc_column_text][vc_text_separator title=”Kamperen in Tayrona national park”][vc_single_image image=”9233″ img_size=”large”][vc_column_text]

Hiken in warm Tayrona National Park

Het was ontzettend warm. De luchtvochtigheid is hoog, heel erg hoog in de maanden mei en juni. De wandeling naar de stranden was nog maar net begonnen, of we waren al doorweekt van het zweet. De luchtvochtigheid kan wel oplopen tot 98% en is bijna altijd boven de 90% in deze tijd. Het voordeel is wel dat het veel rustiger is. Zoveel ruimte en vrijheid heb je niet vaak in Tayrona National Park. In januari klagen reizigers over de weinig toiletten die beschikbaar zijn voor een heleboel toeristen.

De trail is niet heel erg moeilijk omdat het erg vlak is en ook goed is aangelegd. De paden zijn goed zichtbaar en er zijn veel mooie houten loopbruggetjes. Het enige wat lastig was, was het gevecht tegen de hitte en tegen de muggen. Neem voldoende DEET en zonnebrand mee wanneer je Tayrona National Park bezoekt. Met een soort mengsel van beide (misschien een idee om dit product te ontwikkelen), liepen we door het park. Bij de eerste mogelijkheid om te zwemmen, maakten we een stop. Dat was bij, heel toepasselijk, La Piscina (Spaans voor zwembad). Na een jaar zonder de Caribische zee, voelde dit weer aan als een warm bad. Een klein stukje vanaf La Piscina ligt Cabo San Juan de Guia, met zijn prachtige stranden. Misschien wel het mooiste plekje binnen Tayrona National Park. Je kan hier kamperen, en een tent of hangmat huren om te overnachten in dit park.[/vc_column_text][vc_text_separator title=”Tayrona national park”][vc_single_image image=”9229″ img_size=”large”][vc_column_text]

De boot van Tayrona National Park naar Taganga

Wij bleven niet voor de nacht en je kan uiteraard teruglopen naar het begin van het Tayrona National Park. Maar ik koos toch voor een andere optie. De boot vanuit Cabo San Juan terug naar Taganga leek mij toch meer avontuurlijk en minder vermoeiend met deze hitte. We zaten nog te twijfelen om naar Peublito te hiken, maar toen we ons plan aan het smeden waren kwam de man van de boot ons even vertellen dat ze een uur eerder teruggingen. Er zou namelijk regen aankomen (of ze wilden zelf gewoon snel terug naar huis). Hoewel de wolken iets donkerder werden, ging het gelukkig niet regenen. Toch kwamen we wel compleet nat aan op onze bestemming. Dit keer niet door de warmte, maar  door de snelheid van de boot. Als een kanonskogel raasde deze, ietswat te groot uitgevallen reddingsboot, over de heldere Caribische zee. De mensen voorin voelden de boot een paar keer klappen op het water en de mensen achterin kregen vaak een volle lading water over hun heen. Ik zat bij de laatste groep.

Het mooie is dat je tijdens de bootreis terug nog een paar mooie stranden kan zien. Sommige zijn alleen per boot te bereiken. De boot brengt je precies op het strandje van Taganga terug. Ideaal! Mocht het een zaterdagavond geweest zijn, dan hadden we gelijk kunnen doorgaan met wat relaxed chillen.

---

Wanneer je door Colombia aan het reizen bent, dan moet je zeker een bezoek brengen aan Tayrona National Park![/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]